Rozdział 3

Rozdział 3
Julia:
Nie ! No co on sobie myśli! Jeżeli uważa że jestem jakąś skrytą posłuszną mu szarą myszką to się GRUBO myli. Wstałam powoli z ziemi , poczekałam chwile żeby chłopak czymś się zainteresował. Po chwili zepchnęłam go z krzesła i szybko na nim usiadłam. "Nie no jak w przedszkolu" pomyślałam.
Coś długo chłopak nic nie robi , z ciekawości spojrzałam za siebie. Nasze spojrzenia znów się spotkały . W jego oczach nie widziałam tego złego chłopaka tylko jego przeciwieństwo.Już miałam znów uledz tym oczom , już chciałam mu pomóc ale ten wypalił na całą klasę:
-Idiotka.
Wszyscy spojrzeli na nas łącznie z nauczycielem.
Jejku! Jak on mógł! Co ja mu zrobiłam ! Pierwsza tu siedziałam! Pytania zżerały mnie od środka.
Żeby nie być gorszą dodałam:
-Miło mi Julia jestem.
Wiem to było żałosne. Ale co ja miałam powiedzieć?
-Panno Lorey -bo właśnie tak miałam na nazwisko- I panie Horan- wnioskuje że było to jego - proszę się uspokoić.-  powiedział nauczyciel a po chwili spojrzał na chłopaka , który nadal siedział na podłodze i dodał- wstań z tej brudnej podłogi , jeżeli tak bardzo chcesz siedzieć koło Julii to dostaw sobie krzesło.
Chłopak wstał wziął krzesło i dostawił je do mnie. Zdziwiło mnie to.
-Co ty robisz - szepnęłam
-Nie widzisz ?? Siadam- warknął
Przeraziłam się. Co ja mu takiego zrobiłam? przez następne 10 min siedzieliśmy cicho , niestety chłopak przerwał tą cisze:
- Ale pamiętaj , tylko ten jeden dzień tu siedzisz , potem spadaj bo nie mam ochoty na ciebie patrzeć.
-Dobrze , myślisz że sprawia mi to przyjemność siedzieć z takim dupkiem jak ty? Rodzice cie nie wychowali czy co , nie wiesz że się nie spycha dziewczyn?
Powiedziałam to bo byłam bardzo zdenerwowana.
Chłopak spojrzał na mnie dziwnie a po chwili wrzasnął:
-a co cie obchodzi moje życie! Może mnie rodzice wychowali , a może nie! Tobie kretynko nic do tego!
Nie mogłam nic  powiedzieć , wielka gula stanęła mi w gardle. Żałuje że to powiedziałam. Nie wiedziałam że chłopak może się czymś takim przejąć. Po chwili dodałam:
-Przepraszam nie chciałam.
-Ty mnie przepraszasz- prychnął
-Tak.
-Hmm przeprosiny zostały odrzucone.
- Ja nie mogę ! Ty naprawdę masz nie poukładane w głowie! Człowieku ogarnij się! Co ja ci takiego zrobiłam? Nie znam cię a ty nie znasz mnie! I niech lepiej tak zostanie - wrzasnęłam wybiegając z sali .
Niall:
Co... Czy.. ona właśnie powiedziała że mam nie poukładane w głowie? Czy ona powiedziała ze nie chce mnie poznać?
To było dziwne , normalnie czymś takim bym się nie przejął , ale teraz poczułem ból , nie wiem jeszcze jaki był to ból , ale wiem ze poczułem się dziwnie
Cały świat mu stanął , siedział jak sparaliżowany i gapił się w to miejsce w którym nie dawno stała dziewczyna
Nie wiem dlaczego , ale coś ciągnęło mnie do niej , muszę ją poznać  . Strzeliła w mój słaby punkt. Wspomniała o mojej rodzinie , nienawidzę jak się o niej rozmawia. Poznam ją na początku sam , a potem dołączą się prawdopodobnie do tego chłopki. Będę musiał coś wykąbinować..
- Ej Niall , co sie tak szczerzysz do siebie-szepnął mój kolega który siedział za mną
- A nie nic.. - dodałem uśmiechając się jeszcze chytrzej.
Co to za plan Nialla? Czy Julia będzie chciała dalej z nim rozmawiać i jak to mówi Niall "poznać jego sposobem" czy też może ona sama zaoferuje mu jej sposób "poznania" , który zazwyczaj stosuje na ludziach których za bardzo nie lubi..?
_________________________________________________________________
Hej! Tu macie rozdział 3 , ogólnie miałam lepszy pomysł , ale wiecie dziś poniedziałek więc skróciłam go bo mam wiele sprawdzianów i nie mam czasu napisać dłuższego . Możliwe że też go zniszczyłam przepraszam :( Czytałeś ? zostaw komentarz.  :) Dziękuje za dużo wejść :* i dziękuje za miłe komentarze xx.