Rozdział 20

Rozdział 20.
Zawiera przekleństwa.
Julia:
Naprawdę nie wiedziałam co teraz zrobić.. 
Nigdy jeszcze nie byłam w takiej sytuacji , chociaż dokładnie zdaję sobie sprawę , że mogło być o wiele gorzej.
Boże nie chce wiedzieć co by się stało gdyby rodzice tu weszli..
Dziewczyna szybko wstała widząc jak rośnie nie miłe napięcie pomiędzy dwójką chłopaków.
-Jak to kurwa , ona twoją dziewczyną!?-spytał nie dowierzając
-A tak to..-odpowiedział odpychając od siebie dziewczynę , która właśnie chciała się za nim schować .
Julia lekko się przeraziła ... po co to zrobił ?
-Kurde! Pewnie namąciłeś jej w głowie , że niby ją kochasz a tak naprawdę twoim jedynym celem jest to żeby ją przelecieć!
-Przestań-wysyczał przez zaciśnięte zęby Niall.
-A bo co? -zadrwił Harry- Nie będzie chciała już się z tobą pieprzyć? Boisz się ,że dowie się prawdy?- znów zakpił.
-Kurwa!Powiedziałem żebyś przestał-jeszcze bardziej go poniosło. Jego dłonie zacisnęły się w pięści które co chwila jeszcze bardziej zaciskał.-Nie pieprz głupot.
-Julia- tym razem brunet zwrócił się do dziewczyny-Ty wierzysz tej męskiej dziwce? -dokończył nie czekając na jej odpowiedź-Uwierz mi.. to żeby cię zaliczyć to jego jedyny cel.
Niall nie wytrzymał.
Podszedł do bruneta chwycił go za dekolt od koszulki po czym uniósł do góry.
-Przestań wpieprzać się w nie swoje sprawy Styles. Każdy wie , że pieprzysz głupoty. Ja ją do kurwy nędzy kocham!
-Taa..-prychnął Harry próbując oderwać od siebie Horana.
Niall już zamachnął się aby mu przywalić kiedy Julia lekko odepchnęła blondyna od Harrego.
-Niall uspokój się.-szepnęła
-Nie słyszysz co on gada?-warknął
-Uspokój się..-znowu szepnęła tym razem próbując przytulić chłopaka.
Blondyn lekko odepchnął dziewczynę po czym znów zwrócił się do nadal stojącego tam Harrego.
-Daję ci 10 sekund skurwielu. Jeżeli nadal tu będziesz ,kiedy one się skończą to ..ostro tego pożałujesz.
-Już żałuję.. ale tego że cię poznałem! Nie wierzę w to ,że kiedykolwiek byliśmy przyjaciółmi.-wrzasnął wychodząc z domu.
Klatka Nialla unosiła się w dół i w górę.Widać było że jest ostro wkurzony. Po paru minutach kiedy już ochłonął odwrócił się do nadal skulonej dziewczyny.
-Julia..-szepnął podchodząc do niej.
Nie odpowiedziała.
-Wierzysz mu?-spytał.
Dziewczyna znów nic nie odpowiedziała tylko wstała po czym odwróciła się tyłem do niego spoglądając tępo w okno.
-Spytałem cię..-położył swoje ręce na jej biodrach- czy mu wierzysz?
Pustka. To jedyne co teraz usłyszał.
Chyba uznał to za odpowiedź , bo założył koszulkę i zaczął się kierować w stronę wyjścia.
W głębi duszy miał nadzieję , że dziewczyna zaraz się odezwie , ale chyba się przeliczył.
-Niall...-usłyszał cichy dźwięk, odwrócił się i spojrzał na nią z oczami przepełnionymi nadzieją..
-Wierzę jedynie tobie-powiedziała już nieco głośniej-Wiem , że to dziwne ale ... dlaczego ty mnie kochasz? Za co?
Blondyn spojrzał na dziewczynę ze zdziwieniem.Podszedł do niej po czym owinął swoje ręce wokół jej tali.
-Niall..-chciała dokończyć ale jej przerwał.
-Cii.. kochanie..Nie mów nic. Kocha się za nic.
Brunetka słodko się uśmiechnęła po czym spojrzała w dół.
Usłyszała cichy śmiech niebieskookiego.
-Z czego się śmiejesz?-spytała unosząc jedną brew w górę.
Nie odpowiedział.Przejechał palcem po jej policzku po czym szepnął.
-Jesteś urocza.
-Jejku-powiedziała-jakie to dziwne..
-Co? -spytał nie wiedząc o co jej dokładnie chodzi
-No to .. -pokazała na niego- jesteś taki inny.. taki miły..
-A co w tym dziwnego?-spytał nie widząc w tym ani jednej rzeczy która mogła by spowodować , żeby się uśmiechnął.
-Myślałam , że nie potrafisz-dodała uśmiechając się. Myślała , że to spowoduję śmiech chłopaka , ale najwyraźniej musiał odebrać to w inny sposób.
-Jak to nie potrafię?-prawie warknął odsuwając się od dziewczyny.
-No bo kiedy się poznaliśmy..-znów nie dokończyła.
-Nie byłem wtedy miły?Ile razy prawiłem ci komplementy? Ile razy cię pocieszałem? Ile razy cię broniłem?
-Ale to było tylko po to żeby mnie..-przerwał jej.
-Czyli mu wierzysz...-powiedział cicho.
-Nie Niall nie o to chodzi..
- A więc o co!!?-warknął
Mi­mo, że po­win­na, to nie pot­ra­fiła się cie­szyć z te­go, że go ma. Bo naj­bar­dziej na świecie bała się te­go, że mogłaby go stracić... i to przez takie drobnostki jak ta.
-Chodziło mi o to , że kiedyś miałam takie wrażenie ale teraz wiem , że taki nie jesteś...Zrozum to..
Niall pokiwał z niedowierzaniem głową po czym bez słowa wyszedł , nawetnie racząc zamknąć drzwi..
Czyli pierwsza kłótnia za sobą...
___________________________________________________________
Cześć.
Czyli tak , jestem gotowa na śmierć bolesną za to że przez tak długi czas nie dodawałam. Pomimo tego że dodałam już 20 rozdział który był długi usunęłam ponieważ nie podobał mi się. Ten jest jeszcze o  wiele gorszy ale nie mogę przedłużać tego. Mam nadzieję , że nie jest tak mega zły ale nie zalicza się do najlepszych. Chodzi o to że całe dnie zamulam i uczę się do egzaminu gimnazjalnego i nie mam do tego głowy. Do tego jeszcze złamałam nogę. Ja i chodzący za mną pech to bardzo zgrana para :p Mniejsza o to egzaminy są już za tydzień.. więc po tym będę miała więcej czasu dla was misie :* Będą długie nie tak jak to.. :)
Zapraszam was także na mojego nowego bloga , którego zacznę prowadzić po skończeniu tego:
www.notaveryhappystory.blogspot.com
KOCHAM WAS :)
haha Niall ty zły! Nie zamknąłeś drzwi. Hahaha to jest żałosne przepraszam nie miałam pomysłu :P Durne egzaminy..