List

Julia:
Próbowałam zapomnieć o tej sytuacji z Niallem ale nie mogę. Czuję , że popełniłam błąd. Ale gdzie?
Może on miał rację?
Nie! Stop nie mogę tak myśleć! Przyjechał tutaj znów mi zniszczyć życie.
Możecie mówić , że jestem upartą suką , która stawia na swoim , ale tak naprawdę nie chodzi tylko o to. Przyznaję mogłam wysłuchać Nialla , ale nie w tym rzecz. Kiedy ja cierpiałam i próbowałam jakoś się pozbierać on spotykał się z innymi dziewczynami. Nie raz widziałam go z inną , a  serce kroiło mi się wtedy na milion kawałków. To był jego sposób na zapomnienie a przy okazji na to by bardziej zniszczyć mi życie. Dlatego właśnie ja też spróbowałam z kimś innym i przyznaję przez chwilę udało mi się zapomnieć , ale teraz znowu to powróciło. On powrócił.
Pamiętam jeszcze jak pisałam listy , które chciałam mu wysłać 4 lata temu , ale strach zwyciężył.
Przeszłam przez salon poszukując mojej starej teczki.
Leżała na półce pod stertą książek .Zajrzałam do niej.
Były w niej moje różne wiersze , piosenki i inne rzeczy , które pisałam jak mi się nudziło. Zaczęłam to przeglądać z nadzieją , że znajdę ten list i go spalę , zniszczę i więcej o nim nie pomyślę.
Kiedy w dłoni znalazła się złożona kartka chciałam ją podrzeć a potem spalić , ale przed tym otworzyłam ją i zaczęłam czytać.
Co tam? Wiem, że nie ga­daliśmy przez ja­kiś czas. Myślę o To­bie często i spra­wia to, że na­wet się uśmie­cham, choć nie zaw­sze. Mam Ci ty­le do po­wie­dze­nia.. Jak tam Twój ta­ta, ma­ma? A jak koledzy?
Mam tak dużo py­tań, na które chciałabym znać od­po­wiedź..
Chciałabym móc prze­winąć do tyłu czas i na­pisać na no­wo każde zda­nie his­to­rii o mnie i o To­bie.
Wiesz.. próbo­wałam Cię wyrzu­cić z mo­jej głowy nie raz i nie dwa. Ale z upływem cza­su, myślę co­raz częściej o To­bie.. Jes­tem za­gubiona i zde­zorien­to­wana, nie mam nic do stra­cenia.
Mam nadzieję, że usłyszę kiedyś od Ciebie "jeszcze o to­bie nie za­pom­niałem"..
Jest ty­le uczuć, które po­zos­tały po Twoim odejściu.
Pew­nie myślałeś, że szyb­ko będę mieć to za sobą, cóż - nie, nie było tak.
Wygląda na to, że zaw­sze jest coś, co mi przy­pom­ni Ciebie.. Chciałabym móc od­wrócić ręce cza­su.. Czy wie­działeś, że trzy­mam wszys­tkie Two­je zdjęcia? Nie mam jeszcze siły, aby się z ni­mi roz­stać..
Próbo­wałam wy­mazać z pa­mięci smak Twoich po­całunków, ale są rzeczy których dziew­czy­na nig­dy nie za­pom­ni.. 
Za­raz po Twoim odejściu w każdym chłopa­ku sta­rałam się doszu­kać cze­goś z Ciebie - nie wychodziło. Nikt nie był choć od­ro­binę po­dob­ny do Two­jej oso­by.. 
Przep­raszam, roz­marzyłam się. Odkąd Cię stra­ciłam wciąż żyję marze­niami.. Sza­ra rzeczy­wis­tość do­tyka mnie naj­częściej, gdy widzę Ciebie w Jej objęciach. Jak Ona pat­rzy na Ciebie.. z taką czułością, a Ty nie po­zos­ta­jesz Jej dłużny. Uśmie­chasz się i de­likat­nie całujesz Jej us­ta. A ja od­chodzę z półuśmie­chem na twarzy i z zaszklo­nymi oczy­ma. 
Może już nig­dy nie będziesz mój?
Czytałam to a łzy spływały mi po policzku.
Czyżby wszystko znowu do mnie wróciło?
- Po co ja czytałam ten cholerny list!-krzyknęłam
Czy można kochać i niena­widzić tę samą osobę? Można. Ale szyb­ko gu­bisz się między 'wy­noś się w cho­lerę' ,a 'błagam, wróć.'
-Płakałaś?-usłyszałam głos za sobą
Szybko otarłam łzy i schowałam list do kieszeni.
-Nie-powiedziałam najbardziej naturalnie jak tylko potrafiłam-idę się przewietrzyć- mruknęłam biorąc sweterek z krzesła.
-Okej-usłyszałam przed zatrzaśnięciem drzwi.
Niall:
-Yo! Co tam stary!-usłyszałem głos Chaza.
-Siema-odpowiedziałem klepiąc go mocno w plecy.-a jakoś leci.-mruknąłem.
-Widzę , że coś jest nie tak koleś. O co chodzi?
Spojrzałem na niego dziwnie. Serio znał mnie zbyt dobrze.
-Jest okej.Co miałoby być nie tak?
-Stary nie wiem , ale wiem , że u ciebie coś nie gra..-powiedział opierając się o murek.
-Wiesz co ? Nie czaję lasek.. One wszystkie są jakieś popierdolone.
-Chodzi o dziewczynę?-powiedział a na jego twarzy pojawił się chytry półuśmiech.
-Nie.. Znaczy tak. Ale ona nie jest zwykłą pierwszą lepszą dziewczyną. Kurwa no! Kocham ją!-walnąłem pięścią w murek-A ona zachowuję się jak jakaś suka.-splunąłem
-Od kiedy ty kogoś kochasz?
-Od czterech lat.-powiedziałem na co on wyszczerzył oczy po czym dodałem- Dopiero wtedy zdałem sobie z tego sprawę.
- Pa­miętasz kiedy się poznaliście?
- Tak było to dokład­nie 1464 dni temu.-znów spotkałem się z jego zaskoczonym wzrokiem
- Pew­nie jes­teście bar­dzo szczęśliwi?-spytał
- Ona może i jest...
- A ty? Nie czu­jesz się w tym związku dobrze?
- Ja nie mówię tu o żad­nym związku,nawet z nią nie jestem , ale o tym, że ona spełnia swo­je marzenia.
- A ty?
- Cze­kam aż znów się we mnie zakocha...
Julia:
Ogar­nia mnie tęskno­ta. Tęskno­ta za czymś, co już ode mnie daw­no odeszło. A może to ja odeszłam?
Sama już nie wiem co o tym myśleć.
Szłam przed siebie. Na dworze było zim­no. Prze­raźli­wie zim­no. Mo­je łzy pra­wie za­marzały na twarzy, przy okaz­ji roz­my­wając mój ma­kijaż. Ale nie przej­mo­wałam się tym. Są ta­kie dni, kiedy nie przej­muję się niczym. Ten dzień właśnie do ta­kich na­leżał. Szłam na oślep, przed siebie, dopóki nie zo­rien­to­wałam się, że stoję przed Danem. W Danie  or­ga­nizo­wane są zaz­wyczaj naj­większe im­pre­zy w mieście. Mówiąc o im­pre­zach mam na myśli dys­ko­teki. Po­tarłam dłonie i chuchnęłam, żeby się trochę og­rzały. Tu­taj przy­naj­mniej będzie ciepło. Powolnym krokiem zmierzałam do wejścia kiedy usłyszałam rozmowę.
-To może na zapomnienie idź i zabaw się z jedną.
-Wiesz co stary? Chyba masz rację-powiedział ten drugi.
Potem były już tylko kroki.
-Cześć maleńka? Wchodzisz do środka?-usłyszałam głos , normalnie bym uciekła ze strachu ale ten dźwięk nie wydawał się straszny.
Odwróciłam się i stanęłam przed przystojnym chłopakiem. Uniosłam głowę wyżej  a mój wzrok napotkał jego oczy.
Niall?
-Palant.-rzuciłam oschle i już miałam go ominąć i iść dalej kiedy złapał mnie za ramion i przytrzymał.
-Julia? Co ty tu robisz? -spytał potrząsając mną- Kurwa! Gdyby cię ktoś zaczepił? Zgwałcił a potem zabił? Nie możesz sama tu przychodzić!
Prychęłam.
-Przed chwilą sam byłeś tym który chciał to zrobić.-powiedziałam wywracając oczami.
Niall naprawdę się zezłościł.
-Posłuchaj mnie! Nie zachowuj się jak mała suka , tylko mnie wysłuchaj!Nie darował bym sobie gdyby coś ci się stało.
-A czemu? Kim ty w ogóle jesteś żeby takie rzeczy mówić?-Na te słowa jeszcze bardziej ścisną moje ramiona.
Otworzył usta żeby coś powiedzieć , ale potem od razu je zamknął.
Pokręcił z nie do wierzeniem głową po czym odszedł jakby ta rozmowa nie miała miejsca.
Znowu.
________________________________________________________
Cześć! Mamy 3 rozdział , który jest nie udany.
Myślę , że potrzebne są wam wyjaśnienia.
-Wyjechałam na wakcję.
-po Nich trafiłam do szpitala na dosyć długo
-Wróciłam tydzień temu musiałam odpocząć.
-W Niedzielę znów wyjeżdżam 
Pamiętajcie że was kocham i mimo długiej nieobecności liczę na to , ze mnie wesprzecie i dodacie komentarz.
EDIT:
CHAZ TO NIE TEN SAM CHAZ CZYLI CHŁOPAK JULII. ZBIEG OKOLICZNOŚCI :)