To koniec

Niall:
Bo ja już taki jestem. Siedzę pod ścianą, wpat­rzo­ny w podłogę, nieo­dzy­wający się. Za to w środ­ku krzyczę. W środ­ku śmieję się lub płaczę. W środ­ku lu­bię, bądź nienawidzę.
Odszedłem od niej jakby nigdy nic ale tak naprawdę kipiałem ze złości.
Powinienem o niej zapomnieć. Mam ją już głęboko w dupie. Teraz jest mój czas! Mam się bawić a nie ganiać za jakąś lalunią , która ma mnie gdzieś. Kurwa. Do czego to doszło , że kobieta miała na mnie taki wpływ?. Czas z tym skończyć.
Panie i Panowie oficjalnie oświadczam , że powraca dawny Niall!
Julia:
Mimo to , że olałam Nialla i tak posłuchałam jego rady. Ruszyłam do domu mając nadzieję ,że Chaz zrozumie nagłe moje wyjście. Kiedy już znalazłam się przy drzwiach one nie spodziewanie się otworzyły a z nich wyszedł mój chłopak.
-Gdzie byłaś kochanie? Wiesz o tym , że powinnaś mnie poinformować gdzie idziesz. Moja koleżanka Bella nigdy by tak nie zrobiła. Nie dość , że masz jakieś studia przez , które nie masz dla mnie większości czasu to nawet później wychodzisz?-zaczął bez wstępów patrząc na mnie złowrogo.
-Nie teraz-mruknęłam cicho uświadamiając mu , że nie mam ochoty teraz z nim rozmawiać po czym chcąc wejść do środka i jak najszybciej położyć się spać próbowałam go ominąć.
-Jak sobie chcesz -krzyknął zamykając za sobą drzwi przez co upadłam na podłogę.
Wstałam, pod­niosłam się na równe no­gi, ot­rze­pując ko­lana z kurzu i pia­chu. Pow­stałam ni­by zwyczaj­nie, ale w moim mniema­niu był to mo­ment przełomo­wy. Nie mogłam być miękka i słaba, zu­pełnie nieod­porna na prze­ciw­ności, które przyj­mo­wałam na bar­ki i słaba niosłam ich piętno. W tym jed­nym mo­men­cie miałam dość, je­go ko­men­tarzy, je­go porównań do ko­leżan­ki z pra­cy, złość we mnie  rosła kiedy narze­kał na to ja­kie stu­dia wyb­rałam i jaką mam te­raz pracę. Lubiłam Go ale uz­nałam, ża al­bo się pos­ta­wię al­bo z miłości zgodzę się na kierat, który po mału niszczył mnie sku­tecznie, małymi kro­kami ale efe­tyw­nie. Od dziś krzyczało moje wnętrze, że od dziś ko­niec z zaz­drością, prze­cież nie mam i tak wpływu na je­go zacho­wania, jak będzie chciał to mnie zdradzi, jak będzie wo­lał mnie to i tak odej­dzie i ka­ganiec tu nic nie da, nie ulży mi że trzy­mam Go krótko, nie zmieni przez­nacze­nia.Weszłam do domu.
Usiadłam w fo­telu, założyłam naj­lep­szą su­kienkę i z no­ga na nodzę cze­kałam na niego w sa­lonie. Ro­biłam to cze­go niez­no­sił, pa­liłam pa­piero­sa, a w dru­giej dłoni trzy­małam smukły kieliszek wy­pełniony czer­wo­nym wi­nem. Cze­kałam na niego niczym kat z ka­rabi­nem słów w głowie, który­mi za­mie­rzałam go zdet­ro­nizo­wać.
Skrzyp­niecie drzwi i trzask zam­ka, idzie-po­myślałam.
Na kil­ka chwil odpłynęła ze mnie cała pew­ność siebie, wte­dy za­cisnęlam moc­no dłoń na szyj­ce kielisza i po­wie­działam szep­tem, te­raz al­bo nig­dy. On przek­roczył próg sa­lonu, widziałam że na mój wi­dok za­pul­so­wała mu żyła na czo­le i tak jak ocze­kiwałam wy­buchnął :
-Mówiłem, żebyś nie pa­liła !
Wstałam i zmysłowo pop­ra­wiłam su­kienkę na brzuchu stanęłam blis­ko niego i jak­by z ja­dem w głosie, a może sa­tys­fak­cją wy­syczałam:
-Nie będziesz mnie już us­ta­wiał.
-Co Ty mówisz?-za­pytał.
Wte­dy wyjęłam ka­rabin słów i roz­poczęłam ofen­sy­we.
-Po pier­wsze jest za­dowo­lona z te­go kim jes­tem, nie mu­sisz mi pow­tarzać, pop­ra­wiać,stro­fować. Na Bo­ga mam 20 lat, nie pot­rze­buje oj­ca tyl­ko fa­ceta. Możesz mi pomóc kiedy po­pełniam błąd, ale nie zacho­wuj się jak wład­czy sa­miec za każdymn ra­zem kiedy coś mi nie wyj­dzie i nie pop­ra­wiaj, nie męcz ga­daniną. Nie porównuj mnie do tej swo­jej ko­leżan­ki, bo jes­tem lep­sza od niej a jeśli nie pot­ra­fisz te­go do­cenić to nie jes­teś mnie wart i zwykłym dup­kiem jes­teś. Więc zde­cyduj cze­go chcesz, bo ja nie za­mie­rzam cze­kać na gównia­rza bez planów. I nie licz , że nią wzbudzisz we mnie zaz­drość...wiesz cze­mu?Bo jeśli zro­bisz coś co mnie zra­ni i wszyt­ko zniszczysz to ut­wier­dzisz mnie w prze­kona­niu, że nie było war­to.Nie będę Cię złot­ko pil­no­wać i ro­bić scen. Masz ro­zum i używaj Go, ja nie mam za­miaru ro­bić te­go za Ciebie, tym bar­dziej nie po­winien te­go ro­bić Twój pe­nis.
Za­milkłam, przełknęlam głośno śli­ne licząc że on za­raz wy­buchnie i po­wie mi kil­ka gorzkich słów, zmie­rzałam po płaszcz do prze­dopo­koju, kiedy złapał mnie za nad­gar­stki i za­pytał,co się stało.
-Doj­rzałam, tak jak zaw­sze chciałeś...
Zam­knęłam za sobą drzwi, zos­ta­wiając Chaza w osłupieniu w przed­po­koju.
Poszłam znowu do Dana (klubu) chcąc poprostu o wszystkim zapomnieć.Choć nie. Cieszę się , że to już koniec.
Kiedy znalazłam się w środku pierwsze co rzuciło mi się w oczy to blondyn liżący się z  jakąś blondynką a przy okazji trzymał ją za tyłek. Kiedy skończyli chłopak , schylił się do jej ucha i zaczął coś szeptać , przez co dziewczyna oblała się rumieńcem i zaczęła chichotać.
Zazdrość.
To jedyne co teraz czułam.
Ale wiem o tym , że ja i on to już przeszłość. Kurde. Dla czego ja w ogóle o nim myślę.
Gdybym była dla niego tą jedyną nie zostawił by mnie wtedy. Wiem , że nie jestem dla niego dobra.
Świado­mość, że jes­tem dla niego niewys­tar­czająco dob­ra bo­li, wy­kańcza mnie każde­go dnia, każdej no­cy, nie mogę się jej pozbyć.
Jes­tem niewys­tar­czająco dob­ra, rozumiesz?
___________________________________________________________
Rozdział 4!
Przepraszam was ale kompletnie nie mam weny , nie wiem dlaczego ale wszystko wychodzi mi teraz słabo , przez co strasznie was przepraszam. I znowu to samo nie wiem po co nawet wzięłam się za pisanie tej drugiej części. Nie skończę jej. Nie mam weny mam nową szkołę min, Liceum i nie wiem jak to dalej pójdzie z tym blogiem. Wiem o tym ,że sama podjęłam decyzję o tym ,żeby napisać 2 część ale zrobiłam to dla was bo wiedziałam , że nie chcieliście aby to się skończyło tak jak zakończył to mój epilog. 
Nie mam nawet już motywacji , żeby pisać.
Kiedyś było ponad 100 komentarzy a teraz zaledwie 40. Wiem o tym , że to też dużo ale jeżeli mam 60 obserwatorów to miło by było gdyby chociaż połowa komentowała.
Ale to tylko taka gwiazdka. Po nie chodzi mi o komentarze ale o to , że nie mam czasu i wiem że późno dodaję ale sami wiecie jak to już jest.
Co wy na to , żeby ustalić jeden termin dodawania rozdziałów? Bo jak nie to po prostu zawieszę bloga. Może co 2 tygodnie w niedziele albo co tydzień ? nie wiem naprawdę.. Dajcie mi pomysły. 
Kocham was!