Rozdział 14

Rozdział 14
Dziewczyna wybiegła z łazienki , nie chciała aby chłopak kontynuował to co zaczął. Usłyszała za sobą cichy śmiech Nialla.
-Gdzie biegniesz? I tak mi nie uciekniesz- powiedział blondyn , przyglądając jej się jak biegnie. Po krótkiej chwili pognał za nią. Dziewczyna ze śmiechem wparowała do damskiej toalety po czym stanęła na środku i parsknęła cicho śmiechem.
-I co? Myślisz , że tu mnie dostaniesz?
-Ładnie , zagrane kotku.-przyznał- Ale ja zawsze dostaje to czego chce.- dodał stając przed łazienką.
-Chyba tu nie wjedziesz? -zakpiła
-Hmm.. zawsze zastanawiało mnie jak tam jest , a teraz jak tam nikogo nie ma oprócz ciebie , nie zaszkodzi sprawdzić- powiedział , po czym wszedł do łazienki oplatując swoje ręce na jej talii.
-Przestań- powiedziała , odpychając go od siebie.
-Ale o co ci chodzi?- spytał próbując znów objąć ją w talii.
-Jejku! Nie rozumiesz? Nie chce ,żebyś tak robił.-powiedziała już lekko zdenerwowana dziewczyna.
-Ale jak ?-spytał zdziwiony chłopak odsuwając się od niej i bacznie się jej przyglądając.
- No wiesz o co mi chodzi. Te całe "kotku" "skarbie" te całusy i... no wiesz...-powiedziała spuszczając wzrok- ja nie chce ,żeby ktoś to robił tylko po to żeby mnie przelecieć , ja chce żeby osoba jaką kocham sprawiała mi tą przyjemność.- dodała a na jej policzku spłynęła pojedyncza łza.
Chłopak lekko zdezorientowany , spojrzał na podłogę , nie wiedział ,że sprawy tak się potoczą.
Po dłuższej chwili zapytał:
- Mówię ci to wszystko , tylko po to żeby cię przelecieć  ,tylko niby na tym mi zależy?Za takiego mnie masz prawda?
-No.. nie o to mi... - nie dokończyła bo chłopak wyszedł z łazienki trzaskając drzwiami.
Ale ja naprawdę nie chciałam ,żeby to tak wyszło...


Dziewczyna wstała z łóżka. Nie chciała dzisiaj iść do szkoły po wczorajszym dniu  ale wiedziała ,że mama i tak jej będzie kazała , a dla niej nie ma wymówek.
Brunetka poszła do łazienki , umyła się i ubrała , po czym lekko umalowała. Zeszła na dół , po czym wyjęła jogurt i wyszła z domu popijając go. Po mimo tego ,że bardzo kochała jeść chociaż była bardzo szczupła to dzisiaj nie miała na to ochoty. Powolnym krokiem szła do szkoły wcale się nie śpiesząc. Po chwili spojrzała na zegarek.
10 po ósmej.
Brawo Julia znowu się spóźnisz.
Prędem pobiegła do szkoły. Pierwszą jej lekcją był angielski.
Julia:
Otworzyłam drzwi prowadzące do zatłoczonej klasy , w której każdy uczeń zajmował już swoje miejsce. Pan od angielskiego już dawno siedział za swoim biurkiem. Kilkanaście par oczu skierowało się w moją stronę , gdy spóźniona wpadłam do klasy angielskiej mamrocząc pod nosem ciche "przepraszam". Nauczyciel zgromił mnie pełnych wyrzutów sumieniem ale ostatecznie pozwolił zająć mi stałe miejsce obok Nialla , które zaprawdę miałam zmienić ale szczerze to nie miałam gdzie. Chłopak nie zaszczycił mnie ani jednym spojrzeniem , gdy zdyszana odsunęłam stojące przy naszej ławce krzesło i opadłam na nie , zdejmując z ramienia torbę.
Od tamtego popołudnia nie odzywaliśmy się do siebie i panująca pomiędzy nami cisza zaczynała mi ciążyć.
Nie byłam za specjalnie zaskoczona takim obrotem sprawy. Było mi zwyczajnie głupio po tym , co zaszło między nami. Chłopak zapewne nie zorientował się , ale przez to chciałam mu pokazać , że naprawdę mi na nim zależy. Ale raczej dla niego nie jestem kimś ważnym. Nie wiem czego się spodziewałam.Że nadal będzie się starał? Że to go wszystko nie zniechęci? Widać byłam naiwna , bo nie miałam zamiaru ciągnąć tego dalej.
Czułam zażenowanie , siedząc teraz przy nim , bo w głowie wciąż miałam wizję naszej dwójki u niego w domu i w szkole. Zerknęłam na niego kątem oka wyciągając z torby zeszyt i długopis , ale on wciąż wyniośle  mnie ignorował.
Próbowałam skupić , się na lekcji , ale nie potrafiłam. Po raz kolejny spojrzałam na Horana , modląc się by tym razem mnie nie olał. Chłopak rzucił mi krótkie spojrzenie i po chwili zawahania pochylił się w moją stronę , odgarniając za ucho kosmyk moich włosów.
-Przestań się we mnie wpatrywać i skoncentruj się na lekcji... kotku.- powiedział cicho z ustami tuż przy moim uchu.
Odetchnęłam z ulgą słysząc jego idealny i lekko rozbawiony głos. Naprawdę nie chciałam go stracić i to było chyba najgorsze czego kiedykolwiek mogłabym sobie zapragnąć.
Teraz mogło być już tylko gorzej. Teraz dopiero zaczynałam odczuwać skutki ubocznego mojego uzależnienia. Którym był Niall.
- Jestem skupiona - odpowiedziałam przyciszonym głosem
-Mhm..,  widzę. - wywrócił oczami.
Reszta lekcji minęła nam raczej spokojnie. Niall nie odezwał się do mnie ponownie. Sam fakt , że w ogóle coś do mnie powiedział był satysfakcjonujący. Nie wiem nawet , kiedy tak bardzo się do siebie zbliżyliśmy , ale teraz gdy znów był blisko , czułam się wspaniale.
Przez resztę dnia nie odzywali się do siebie. Przełom nastąpił dopiero podczas przerwy przed jej ostatnią lekcją.
Dziewczyna stała wtedy koło swoich koleżanek , dyskutując z nimi o wszystkim i o niczym. Akurat się składało , że chłopak miał lekcję w sali naprzeciwko jej. Stał pod salą i rozmawiał z nimi z ożywieniem na jakiś temat cały czas gestykulując co chwile , wybuchając głośnym śmiechem oraz uśmiechając się uwodzicielsko do przechodzących nie opodal maturzystek , na co one odpowiadały mu cichym chichotem.
I kto by nie był zazdrosny...
Dziewczyna , nie mogła dłużej skupić się na rozmowie z koleżankami , ponieważ cały czas zerkała w stronę blondyna.Przyglądała mu się z rosnącym zainteresowaniem .
Raczej nie powinnam 
Chłopak także , zerkał na nią co chwile z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Po kilki minutach chłopak mruknął coś do swoich znajomych i odszedł od nich kierując się w stronę dziewczyny. Dziewczyna natychmiast odwróciła od niego swój wzrok , usilnie uspokajając swój przyśpieszony oddech.
Chłopak przeszedł spokojnie przez korytarz , przeszywając Julie swoimi błyszczącymi oczami. Gdy pokonał dzielącą ich odległość , złapał ją w łokciu i bez słowa odciągnął od zdezorientowanych dziewczyn.
-Naprawdę jesteś tak mało dyskretna czy po prostu próbujesz zwrócić na siebie moją uwagę? -zapytał bez wstępów , mierząc ją uważnym spojrzeniem swoich błękitnych oczu.
- O co ci chodzi -spytała , chociaż wiedziała w czym rzecz.
- Gapiłaś się na mnie od ładnych kilkanaście minut.-powiedział a jego ton głosu był dziwnie opanowany-zacząłem się powoli zastanawiać czy umiesz mrugać.
Dziewczyna oblała się rumieńcem po czym powiedziała:
-Nie prawda.
-Prawda.- prychnął śmiechem -zawsze mi zaprzeczasz.
-Bo ty nigdy nie masz racji.-odpowiedziała a z jej twarzy zniknął rumieniec
-Nigdy?-spytał a na jego twarzy pojawił się wielki uśmiech.- To skąd wiem , że przez to że na mnie patrzysz o mały włos co nie wpadłaś na jedną z koleżanek.To oznacza ,że najzwyczajniej w świecie na mnie lecisz , ale się do tego nie przyznajesz. A poza tym nie potrafisz być subtelna jeśli chodzi o te sprawy. A podobno to ja przesadzam...
-Głupi jesteś... Wcale tak nie było.
Chłopak znów parsknął śmiechem po czym zbliżył się do niej , a jej oczy powędrowały na jego usta. O dziwo nadal pamiętała ich smak.
-Nie irytuj mnie skarbie - zamruczał
-Jejku.. Nie da się z tobą normalnie pogadać.-warknęła
-Nie póki oszukujesz nas oboje - stwierdził odsuwając się od niej.
Przymknęłam oczy i przyznam szczerze , że byłam nieco zawiedziona faktem ,że zwiększył dzielącą nas odległość. Niby sama tego chciała, ale przyzwyczaiłam się do tego ,że zdobywał się na podobne gesty przy byle okazji. Teraz zachowywał się inaczej.. Był bardziej.. ostrożny? 
- Ty ignorowałeś mnie przez ostatni dzień. -zauważyłam , wpatrując się wyczekująco w jego niebieskie tęczówki.
-To dla twojego dobra!-odparł z mocą zaciskając palce na jej ramionach.- Nie widzisz tego?
Dziewczyna zamrugała dwukrotnie kompletnie zbita z tropu.
O co mu chodzi?
________________________________________________________
Cześć Misiaczki!
Przybywam oto z 14 rozdziałem. Pisałam go dzisiaj po szkole , więc nie dziwcie się , że taki krótki:)
Kocham was i dziękuje za komentarze:) Morze dobijemy do 40?
Dziękuję kocham was *_* :*