Nie pamiętasz mnie?

Niall.
Niena­widzę jej. Spiep­rzyła mi życie. Wszys­tko dla niej od­dałem. Wszys­tko! Ro­zumiesz?! Je­bałem jak pies. Brałem do­dat­ko­we fuchy, a ta wys­ta­wiła mnie jak zwykłego psa. Nie czaję la­sek. One wszys­tkie to bez­względne ka­ty. Oma­mią, pocza­rują, wy­dymają i zos­ta­wią z niczym. Wszys­tko poświęcasz. Skaczesz jak ko­gucik, a po­tem fru i do ro­sołu. Wy­miękłem. Po­waliła mnie na ko­lana. Nie wiem jak mogła to zro­bić. Kochałem ją, ona mnie też, tak myślałem. Jak mogła mnie tak po prostu zostawić? Miała wszys­tko… Cho­lera da­wałem jej całego siebie, wyp­ru­wałem żyły. Wszys­tko tyl­ko dla niej. I do te­go naj­chętniej zam­knęłaby mnie w klat­ce. Przecież gdyby kochała to by porozmawiała ze mną ! Przecież nigdy się z nią nie przespałem!? Jaki tu sens? Minęły 4 lata. 4 cholerne lata , a ja wciąż o tej babie nie mogę zapomnieć. Nawet nie wiem , co się z nią od tamtej pory dzieje. Nie wiem gdzie jest a co najgorsze nie wiem , czy w ogóle jest.
Tak cho­ler­nie chcę zo­baczyć znów jej uśmiech, gdy pat­rzy na mnie..

Kurde , przecież jej nienawidzę... Nie wytrzymam już dłużej ja... ja muszę wyjechać.

Julia 

Nie wie­rzyłam, że jeszcze się za­kocham. Już miałam pla­ny na przyszłość. Po szko­le wy­jechać za gra­nicę. Bo tu­taj i tak nicze­go się nie do­robię. Na­wet jak­bym skończyła nie wiado­mo ile stu­diów , i tak miejsce w jakim się znajduję , zniszczyłoby mi wszystko.Potem dorobić się majątku i żyć szczęśliwie sama. Jednak.. poznałam pewną osobę. Nie jestem pewna czy to miłość , ale wiem ,że bardzo mi na niej zależy. Chaz jest wszystkim co teraz mam. Planujemy wspólną przyszłość.Znaczy się ja , nie wiem jak on.

-Kochanie!-Krzyknęłam.

-Tak?-mruknął Chaz , cały czas patrząc w stronę monitora.

Podeszłam do niego , po czym wyrwałam mu pilota i wyłączyłam telewizor.

-Ej!Ja to oglądałem.-Powiedział lekko zdenerwowany , krzyżując ręce na klatce piersiowej.

Uśmiechnęłam , się po czym złożyłam na jego ustach buziaka.

Brunet zaśmiał się , po czym dodał.

-No i takie przeprosiny to ja rozumiem.

Zachichotałam cicho po czym wróciłam do wcześniejszego tematu.

-Podwieziesz mnie na wykład?

-Jasne.-przytaknął po czym złapał kluczyki od samochodu i ruszył w stronę dworu.-No chodź kochanie-dodał.

Niall.

Nie wiem , dlaczego ale coś podpowiadało mi żebym leciał do Nowego Yorku. Leciałem tam całe cholerne 9 godzin. Nie wiem czy się opłacało , ale chyba tak. Mój dom w porównaniu do mojego nowego mieszkania , może się schować. To jest zajebiste. A do tego mam mega , niezłą sąsiadkę. Coś czuję , że to będzie niezapomniany rok. 

Po rozpakowaniu rzeczy , poczułem ,że zgodniałem więc udałem się do najbliższego Subwaya.

Kupiłem sobie kanapkę , po czym usiadłem przy jednym ze stolików i kosztowałem jedzenia.

Kiedy skończyłem jeść i pić , poszedłem po jeszcze jedną dolewkę picia , ale przez cały ten szum , nie zauważyłem jak wpadam na jakąś laskę.

-Uważaj jak łazisz-syknąłem po czym wstałem i ruszyłem dalej.

Nie odpowiedziała , co mnie zdziwiło więc odwróciłem się w jej stronę.

Stanąłem jak wry­ty przyglądając się jej. Była tak piękna, że za­kocha­nie się w niej od pier­wsze­go wej­rze­nia to rzecz nap­rawdę pros­ta. Wy­soka, szczupła, ko­bieca. Ideal­na. To była moja Julia.

Też patrzyła na mnie. Moje serce biło jak oszalałe a ja czułem się jakby brzuch zwijał mi się od środka.

-Przepraszam Pana-powiedziała jakby nigdy w życiu mnie nie widziała.

Ja pierdole! Ona mnie nie pamięta!

I tak było , przez następne parę tygodni.

Przechodzi­my obok siebie pra­wie codzien­nie. Sta­ram się nie pat­rzeć w jej stronę, ale to jest sil­niej­sze ode mnie. Przez chwilę czuję ra­dość, że mogę ją znów zo­baczyć i mam nadzieję, że w końcu na­dej­dzie dzień kiedy nie mi­niemy się bez słowa. Gdy przechodzi obok mnie tak jak­byśmy się nig­dy nie zna­li czuję pus­tkę i nieopi­saną złość, bo prze­cież to nie mu­siało się tak kończyć... 

Lecz to nie jest to , co boli mnie najbardziej.

Raz kiedy znów poszedłem pod jej uniwersytet , widziałem ją szczęśliwą , taką jak kiedyś  była ze mną ale tym razem szczęśliwą z kimś innym.

Owinął sobie swoje ramię wokół niej po czym pocałował ją na moich oczach.

NIKT oprócz mnie nie będzie całował mojej dziewczyny , którą już nie jest ale pomińmy ten fakt.

Ja już skończę z tym dupkiem.

______________________________________________________

HELLOOOOOO!.

Powracam z 1 rozdziałem 2 części tego opowiadania! Krótki , ale właśnie taki miał być. Akcja nie może wydarzyć się odrazu w 1 rozdziale c'nie? Szczerze? Bardzo ale to bardzo trudno było mi napisać ten rozdział. Nie chciałam go zwalić , anie też przesłodzić więc dałam taki sobie. Mam nadzieję , że podoba wam się bo nie ważne , że krótki ale bardzo długo go pisałam i się starałam.

Będę dodawała regularnie w zależności od ilości komentarzy ponieważ wyjeżdżam dopiero 8 lipca :)