Znalazł swoje szczęście

Julia:
Wma­wiam so­bie że już Cię nie kocham, że do ciebie nic nie czu­je.. ale gdy tyl­ko po­jawiasz się na moim ho­ryzon­cie mo­je ser­ce wa­li niczym młot i znów wra­cają wspom­nienia.
Przeszłość ogar­nia przyszłość.

Dlaczego jest nam tak trudno?

Dlaczego nie możemy zapomnieć o tym co się stało i żyć dalej? Razem..?

A no tak... Jedyny problem jest w tym , że ty nigdy do mnie nic nie czułeś a ja nie mogę tego sobie wybaczyć.

Chore prawda? Kocham cię a zarazem nienawidzę i wiesz co? Nienawidzę tego stanu. Jest to tak cholernie irytujące. Zrobiłabym wszystko , żebyś zakochał się we mnie od nowa ale ja już nie daję rady. Widzę , że radzisz sobie znakomicie beze mnie. Mam nadzieję , że ułożysz sobie życie z kimś innym i , że będziesz szczęśliwy. Choć to nie twój styl życia prawda? Jedna dziewczyna to za mało racja? Jeżeli większa ilość cię bardziej uszczęśliwia to niech tak będzie. Ważne , żeby się tobie podobało. Niech chociaż jedno z nas będzie miało wymarzone życie. Tak. Tego tobie właśnie życzę. Pomimo to , że zraniłeś mnie nie czuję do ciebie już żalu. Wiesz co? Chyba nawet już o tym zapomniałam. Teraz liczy się dla mnie tylko twoje szczęście. Jeżeli to nie oznacza , że jestem w tobie po uszy zakochana ,to ja jestem święta.

                                                                             **

Niall:

Jestem chorym jebanym sukinsynem. Co ja do jasnej cholery wczoraj wyprawiałem? 

Kurde musiałem się tak nawalić? Pamiętam , że zacząłem wyzywać Julię od suk. Kurde! Ona jest wszystkim tylko nie suką. Czy ona mi kiedykolwiek to wybaczy? Z resztą czemu ja się tym zamartwiam. Przecież miał powrócić dawny ja. 

Nienawidzę jej.

Wciąż ją kocham.

Boże ja ją wczoraj obmacywałem! Ona jest taka krucha i bezbronna. Gdybym się trochę nie opanował ja mógłbym ją..

-Boże nie!-wrzasnąłem chwytając się za końce włosów.

Oficjalnie oświadczam , że jestem debilem. 

Dlaczego ja w ogóle o tym myślę.Nie powinienem się nią zadręczać.

Ona jest tylko zwykłą laską.

Moją księżniczką.

                                                                            **

Julia:

Sie­działam sku­lona w cieniu nieco zak­rzy­wionej wie­rzby. Po mojej twarzy le­ciały łzy, które po­woli staczały się po ru­mianym po­liczku, za­taczając na końcu ma­leńki łuk.

- Dlacze­go płaczesz? - za­pytał mnie zmar­twiony chłopak przechodzący tuż przy mnie.

- Przez życie - od­po­wie­działam . - Wie­rzyłam w to, że jak już się kocha to na zawsze, ale tak nie jest. Dlacze­go?

Chłopak wes­tchnął głębo­ko i otoczył mnie ra­mieniem.

- Widzisz.. Przez całe życie żyłaś w prze­kona­niu, że ten wiel­ki świat niesie z sobą ba­gaż przy­jem­nych rzeczy.. Że tyl­ko niekiedy w tej tor­bie po­jawi się dziura, przez którą wy­sypu­je się całe szczęście. Ale jeśli jej nie zaszy­jemy, z cza­sem ona zacznie się po­większać aż w końcu świat nie będzie miał dla nas nic, co by nas cie­szyło.

- Ja bym ją od ra­zu zaszyła - od­po­wie­działam pew­nym siebie głosem 

Chłopak po­kiwał głową z uśmie­chem jak­by właśnie ta­kiej od­po­wie­dzi ocze­kiwał.

- Wiem.. A kiedy w tej tor­bie po­jawi się więcej dziur, to co wte­dy? Sa­ma nie zaszy­jesz wszys­tkich prob­lemów te­go świata. Ra­zem możemy wszys­tko - osob­no nie zro­bisz nic...-powiedział po czym wstał uśmiechnął się w moją stronę i ruszył dalej.

Razem możemy wszystko

Te słowa zatrzymały się w mojej głowie.

Gdy próbuję naprawić wszystko sama nie wyjdzie mi. Ale gdyby Niall też tego chciał byłaby jeszcze szansa..

Ale problem w tym , że on tego nie chce a ja znów zostałam sama..

                                                                            **

Niall:

Pewnym krokiem ruszyłem w stronę parku. Musiałem trochę ochłonąć. 

Wiem o tym ,że teraz zmieniam się w dupka ale ja się zmieniłem na dobre tylko dla niej. Jeżeli ona tego już nie chce to po co dalej się starać? Mam dalej szukać swojego szczęścia?

Moje stare życie nie było wspaniałe , więc dlaczego chcę do niego wrócić?

Usiadłem na ławce , uniosłem głowę w górę , przymknąłem oczy i zacząłem wdychać świeże powietrze.

Próbowałem skupić się na swoich myślach , ale nie mogłem.

Otworzyłem oczy i spojrzałem przed siebie.

Wiem , że to co teraz się mi przytrafiło było tak mało realne ,że gdyby ktoś mi dzisiaj powiedział, że to się stanie wyśmiałbym go. Ale jednak tak się stało.

Zna­lazłem swo­je Szczęście. Sie­działo sku­lone w ciem­nym kącie starej wierzby.

Moja Julia miała na sobie wczorajsze ubrania. Czyżby spędziła tu całą noc?

Ale nie to zwróciło moja uwagę , ale fakt , że miała całe spuchnięte oczy. Płakała.. i czy to przeze mnie?

I właśnie teraz mnie olśniło. Julia wczoraj mnie pocałowała. Ona mnie p-o-c-a-ł-o-w-a-ł-a z własnej woli a ja ją odrzuciłem i wyzwałem. Japierdolejapierdolejapierdole. Jeżeli nie będzie chciała mnie teraz znać nie będę się jej dziwił. Jestem chujem.

Wiedziałem tylko jedno.

Muszę ją przeprosić.Brzmi bardzo banalnie , ale to chyba jedyne co jestem teraz w stanie zrobić.

Wstałem i ruszyłem w jej stronę.

                                                                         **

Julia

Siedziałam na trawie a głowę miałam schowaną w kolanach. Było zimno jak cholera. Jestem pewna , że już jestem chora. Ale wcale się tym nie przejmuję. Przez chwilę zapomniałam o bożym świecie ale do żywych przywrócił mnie ciepły materiał na swoich plecach. Uniosłam głowę w górę a mój wzrok napotkał anioła.

-Niall?-wyjąkałam wciąż nie wierząc , że on tam stał.

Blondyn nie odpowiedział tylko poprawił swoją kurtkę na moich plecach , żeby bardziej mnie ogrzała po czym przysiadł się do mnie. Patrzyłam na niego , nie wiedząc do czego zmierza. On jedynie popatrzył przed siebie po czym odwrócił głowę w moją stronę i spojrzał mi prosto w oczy. Przyglądaliśmy się sobie tak przez 10 , 20 , 30 min? Nie wiem.. Jak to mówią szczęśliwi czasu nie liczą. Wcale nie było niezręcznie. Przynajmniej dla mnie. Po dłuższym czasie chłopak odezwał się.

-Tęskniłem-szepnął i właśnie wtedy stado motyli rozpętało się w moim brzuchu a ja nie byłam w stanie przyjąć tego do świadomości.

-Naprawdę?-ledwo słyszalnie wyjąkałam.

Chłopak zaśmiał się chicho po czym wyszeptał:

-Naprawdę-i złączył nasze usta razem.

Muskał moje usta delikatnie swoimi , a ja poczułam się jak wtedy kiedy byliśmy razem.

Moje życie jest pełne niespodzianek. Jeszcze przed chwilą płakałam z powodu , że on mój już nigdy nie będzie a teraz miłość mojego życia oświadcza mi , że za mną tęskniła po czym mnie całuje.

Chyba zacznę lubić niespodzianki.

Po chwili Niall odsunął się ode mnie.

-przepraszam - powiedział a ja spojrzałam na niego zaskoczona.

-Nie przepraszaj- wyszeptałam- Nie przepraszaj za to , że sprawiłeś , że znów jestem szczęśliwa..-spojrzałam na niego po czym dodałam ciszej-Błagam nie zniszcz tego.

Te słowa dobiły go jeszcze bardziej.

-wiesz kocha­nie,-kiedy tak mnie nazwał poczułam miły ucisk w brzuchu- cza­sem so­bie myślę, że mogłoby być zu­pełnie inaczej, a jed­nak mi­mo to wszys­tko wo­limy w tej wer­sji hard, inaczej mówiąc - ut­rudniamy so­bie życie, ta­ka już nasza na­tura i mu­simy się po pros­tu do te­go przyz­wyczaić.

Wszys­tko jest dla ludzi, trze­ba tyl­ko do pew­nych rzeczy pod­chodzić z przym­rużeniem oka, inaczej ja osza­leję przez Ciebie, a Ty prze­ze mnie... nie daj­my się zwa­riować.

Uśmiechnęłam się do niego blado , po czym on obiął mnie ramieniem.

Znów czuła Je­go ciepły od­dech na szyi, swoimi de­likat­ny­mi dłońmi gładził Jej włosy, po­całował Ją tak jak wte­dy pier­wszy raz. Była szczęśli­wa do gra­nic możli­wości. W Je­go ra­mionach czuła, że ma wszys­tko. Lecz to nie było na długo...

________________________________________________

Hej! To już 6 rozdział 2 części tego opowiadania. Tak jak obiecałam dodaję w niedziele , lecz chyba nie będę dodawała już rozdziałów. To już nie jest kwestią braku czasu (choć i tak go nie mam ) ale rozchodzi mi się o komentarze. Ja poświęcam minimum 2 h na napisanie rozdziału a wy nie możecie poświęcić 15 sekund na dodanie komentarza? Błagam was! Mam ponad 60 obserwatorów dokładnie 62 nie licząc anonimków , a dostaję tylko 30 komentarzy? Dlaczego przynajmniej połowa nie może skomentować? Mam dziennie ponad 300-400 wyświetleń z tym około 5 komentarzy? Serio? 

Nowy rozdział dodam dopiero kiedy pod tym postem będzie minimum 50 komentarzy. Blog jest dosyć znany jako opowiadanie o Niallu a wcale nie rozsławiam go nigdzie nawet nie wspominam o nim na twitterze.. Więc błagam was jeżeli chcecie abym dodawała rozdziały skomentujcie.

Teraz z innej beczki. Dodałam nową stronę w której możecie reklamować swoje blogi :)

Papa!

Do (mam nadzieję) następnego.

A tak w ogóle właśnie dowiedziałam się , że dawno temu założyłam aska.. Nie używałam go przez długi czas haha więc jak macie jakieś pytania serdecznie zapraszam

                                                              ask