Epiolg

Stałam tam , nie wiedząc na czym mam się skupić. Na tym , że stoję przed moim chłopakiem , którego właśnie w tej chwili obciskuje jakaś blondi , czy na tym żeby nie zapomnieć , że muszę oddychać.
Patrzyłam raz na niego , raz na nią. Nie wiem co było gorsze. To, że nie odepchnął jej czy to , że ja muszę być tego świadkiem.
Odchrząknęłam na tyle głośno , żeby ich dwójka na mnie spojrzała.
-Ach no tak..-powiedział Niall odrywając się od niej-Jessica-aha czyli to tak miała na imię ta szmata-To jest Julia-wskazał na mnie-moja dobra znajoma.
Uśmiechnęłam się do niej z wyższością.Aha widzisz? To mnie mianuje swoją dziewczyną , a nie ciebie dziwko. Naprawdę byłam skłonna to jej powiedzieć. Dopiero po jakimś czasie dotarło do mnie co on tak naprawdę powiedział. Przestudiowałam jego słowa jeszcze raz.
 Dobra znajoma??
-Co?-wrzasnęłam-Jak to do..-nie było dane mi dokończyć. Królowa blondi mi przerwała.
-Niallerku..-powiedziała głaszcząc go po torsie-wiedziałam , że o mnie nie zapomnisz. Nie mógłbyś prawda? Przecież tyle nas łączy. Powiedziała przybliżając się do niego.
-Jessica. -powiedział lekko poirytowany.-To już dawno skończone. Nie ma tego co było. To przeszłość.
Naprawdę nie miałam ochoty tego dłużej słuchać.Przecież jestem tylko jego znajomą , nie obchodzą mnie jego sprawy. Odwróciłam się od nich plecami, i ruszyłam przed siebie.
Nie minęła sekunda , gdy usłyszałam wołający za mną głos.
-Julia!
Nie odpowiedziałam , jedyne co zrobiłam to przyśpieszyłam.
-Kurwa!-usłyszałam wrzask-Julia mówię, zatrzymaj się!-nadal się jego nie słuchałam , ale kiedy usłyszałam kroki , odwróciłam się i zobaczyłam że on tu biegnie. Nie zastanawiając się zaczęłam biec ile sił w nogach przed siebie, co było bardzo głupim pomysłem. Nigdy nie byłam dobra w sporcie , wiadomo było , że chłopak mnie wyprzedzi. Nie minęła sekunda a chłopak znalazł się przy mnie łapiąc mnie za nadgarski.
-Jak kurwa mówię , żebyś stanęła ,to masz stanąć!-powiedział zdenerwowany , lekko dysząc z przemęczenia. Jezu kiedy on stał się taki stanowczy i brutalny?
-Nie będę się ciebie słuchała!-powiedziałam tym samym tonem co on-dlaczego niby mam to robić?Przecież jestem tylko twoją DOBRĄ ZNAJOMĄ.
Niall popatrzył na mnie , po czym się cwanie uśmiechnął.
-Czyli o to tobie chodzi...-pokręcił głową z niedowierzeniem.
-Dlaczego to zrobiłeś? I o co chodzi z tą Jessicą? Kiedy ją poznałeś? Co łączy ją z tobą? Byliście kiedyś razem?- miałam tyle pytań na , które chciałam znać odpowiedź tylko i wyłącznie od Nialla.
-Uwierz mi Julio, nie chciałabyś aby ona wiedziała , że jestem moją dziewczyną-zaczął mówić lekko przyciągając mnie do siebie-Jessica jest tak jakby to powiedzieć..-kontynuował a ja zauważyłam , że jest mu bardzo trudno mówić o tym -nienormalna.Poznałem ją tuż po tym jak mnie zostawiłaś-Wow. Szybki jest.-Łączył mnie z nią jedynie seks. Ale ona najwyraźniej myśli ,że coś więcej.
Nie powiem , że byłam zaskoczona ponieważ spodziewałam się tego.
-Aha, czyli dobrze rozumiem? Boisz się jej i nie chcesz jej o nas powiedzieć?
-Julia.Teraz.To. Przegięłaś.-powiedział zaciskając mocno szczękę. Nie czekając ani chwili złapał mnie za nogi i przerzucił sobie przez ramie.
-Niall idioto!-krzyczałam waląc go pięściami w plecy-ja ważę tonę!.
W końcu postawił mnie na ziemi , przy naszych walizkach.
-Racja. Mogłabyś zrzucić pare..
-Nie kończ-przerwałam mu.-Wiem , nie jestem tak ładna jak Jessica!-krzyknęłam unosząc ręce w górę.
-Jezu.. uspokój się. Tylko żartowałem-powiedział unosząc ręce w geście obronnym.
Nasz związek tak właśnie ma wyglądać?
Niall spojrzał na mnie po czym podszedł i przytulił ,po czym szepnął mi do ucha:
-Jesteś najpiękniejszą osobą na ziemi Julia, nie spotkałem nigdy nikogo kto by tobie dorównał i na pewno nie spotkam.Kocham w tobie wszystko. Rozumiesz? Wszystko.
Moje serce zaczęło bić szybciej , a ja znowu mu wszystko wybaczyłam.
-Wiesz co boli mnie najbardziej?-spytałam-że kiedyś kochałam cię tak ,że brakowało mi powietrza , teraz też  kocham ,lecz mądrze ..spokojnie...stabilnie ..Miłość jednak zmienia się z czasem.-dokończyłam patrząc mu w oczy. Zobaczyłam , że zabolały go te słowa.
-Ja nadal kocham cię tak samo , Julia. Jak kochać to już na zawszę. I tak samo.-powiedział kiedy wiatr zawiał mocniej a z mojej głowy spadł kapelusz , który miałam na sobie.
-Złapię go!-zachichotał i pobiegł za nim. Zaśmiałam się i ruszyłam za chłopakiem.
-Łap go Niall!-krzyknęłam cały czas się śmiejąc.
Kiedy kapelusz wleciał na ulicę i tam upadł , chłopak bez namysłu przykucnął na środku drogi i zaczął go podnosić. Wszystko działo się tak szybko. W jednej sekundzie z boku wyjechał wielki tir , a w następnej widziałam tylko jak mężczyzna wychodzi z pojazdu i błaga żeby to nie była prawda.
Nie wiedziałam co się dzieję.
Nie dotarło to do mnie.
Niall. Został. Potrącony.
-Niall!-krzyknęłam a łzy zaczęły spadać mi po policzkach.Podbiegłam do niego i wtedy poczułam pustkę.
Wiedziałam.
On odszedł.
Odszedł tak po prostu!
Ukucnęłam prosząc go żeby wrócił do mnie.
Wokół mnie panował wieli chaos , policja , kierowca , karetka.
Ja siedziałam tam i trzymałam go za rękę, a jedyne co słyszałam to powiew wiatru.
Przysłuchiwałam się mu, nie wiedząc czy dobrze słyszę.
Nie myliłam się.
Wiatr , którym był Niall cały czas szeptał.
"Jak kochać to już na zawszę"
_____________________________________________________
Zaskoczeni?
Nie dam rady już dłużej prowadzić tego bloga więc postanowiłam go zakończyć. Za wszystkie komentarze dziękuję! Dziękuję za 50 tysięcy wejść! I błagam pokażcie , że wam zależy i skomentujcie ten oto ostatni rozdział na tym blogu. Mam nadzieję , że nie jesteście źli ,ale ja naprawdę nie daje już rady. Nie chciałam was zostawić w niepewności więc zakończyłam opowiadanie. Jest w ogóle tak jak nie planowałam. Ale musiałam. Kocham was!